آشنایی با ساز و کار توسعه پاک
ساز و کار توسعه پاک (Clean Development Mechanism) از پیشنهاد برزیل برای ایجاد صندوق توسعه پاک به وجود آمد تا با حمايت مالي آن دسته از کشورهای توسعه یافته که به تعهدات خود در زمينه کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای يا ساير اهداف كاهنده عمل نكرده اند، تعهدات خود را در کشورهای در حال توسعه انجام دهند. با این حال، برخی از کشورهای توسعه یافته حاضر به پذیرفتن مفهوم جریمه نشدند و ایده اولیه به مکانیسم توسعه پاک تغيير شكل داد. در اين مكانيسم کشور‌هاي متعهد به کاهش انتشار گازهاي گلخانه‌ای (کشورهای الحاقی ضمیمه ۱) میتوانند گواهی هاي کاهش نشر (CER) را از پروژه‌های کشورهای در حال توسعه که عضو این ضمیمه نیستند به منظور رسيدن به اهداف كاهش انتشار خود در پروتکل کیوتو خریداری نمايند.
چنین پروژه‌هایی ميبايست کاهش انتشار بیشتری نسبت به زمانی که پروژه از این مکانیسم استفاده نمی‌‌کند، داشته باشند و در عین حال می‌‌بایست فواید طولانی مدت و قابل اندازه‌گیری را برای کاهش اثرات تغيیرات آب و هوایی به موجب ماده ۱۲ پروتکل به همراه داشته باشند. در نتیجه، ساز و کار توسعه پاک همکاری داوطلبانه و قابل توجه کشورهای ضمیمه ۱ با هدف تغییر روند گرمایش جهانی مطابق با کنوانسیون، پروتکل کیوتو و اجرای مشترک با مسئولیت متفاوت است. استفاده از این ساز و کار به توسعه پایدار کشورهای در حال توسعه نیز منجر خواهد شد.
ساز و کار توسعه پاک بر پایه گسترش پروژه بنا شده و بخشی از موفقیت آن را میتوان مدیون ماهیت تجاریش دانست. فعالیت پروژه های ساز و کار توسعه پاک در کشورهای در حال توسعه ميبایست به طور مستقیم به منظور کاهش گازهای گلخانه ای باشد و فوايد ملموس، قابل اندازه گیری و بلند مدت با خود به همراه داشته باشد. بنابراین باید در چنین پروژه هایی کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و یا افزایش جداسازي خالص CO2 رخ دهد و ميتواند شامل جایگزیني سوخت‌های فسیلی توسط انرژی‌های تجدیدپذیر، بهينه سازي مصرف انرژي، فعاليتهاي جنگلکاری و احياي جنگلها و افزايش بهره وري خدمات شهری باشد. پروژه‌ها ميبایست شامل یک یا تعدادي از گازهای گلخانه ایی ليست شده در ضمیمه A پروتکل کیوتو باشند.